.png "English"){kind=small}
Στις 17 Δεκεμβρίου κάθε χρόνο, μετά την Θεία Λειτουργία, ξεκινάει
λιτανευτική πομπή από το ναό των Αγίων Αναργύρων της Λευκάδας και περιοδεύει
Διονύσιο, Αρχιεπίσκοπο Αιγίνης και η τοπική Εκκλησία εκφράζει, επιπλέον, με τον
τρόπο αυτό την ευγνωμοσύνη της προς τον Άγιο, με αφορμή τη θαυμαστή του
επέμβαση στο δοκιμαζόμενο από τον σεισμό νησί της Λευκάδας.
Ο πολιούχος της Ζακύνθου Άγιος Διονύσιος, Αρχιεπίσκοπος
Αιγίνης, ονομαζόταν, πριν γίνει μοναχός, Δραγανίγος Σιγούρος.
Ήταν γιος των αριστοκρατών Μουκίου και Παυλίνας. Γεννήθηκε
στη Ζάκυνθο το 1547.
Το 1568 έγινε Μοναχός στην Ιερά Μονή των Στροφάδων με το
όνομα Δανιήλ. Αφού πέρασε γρήγορα τους βαθμούς της ιερωσύνης,
χειροτονήθηκε το 1577 Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης λαμβάνοντας το
όνομα Διονύσιος. Όμως παραιτήθηκε και επέστρεψε στη Ζάκυνθο,
όπου έζησε, σαν Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αναφωνητρίας μέχρι
την Κοίμησή του, την 17η Δεκεμβρίου 1622.
Είναι γνωστός ως ο ʺΆγιος της Συγνώμηςʺ, επειδή συγχώρεσε
το φονιά του αγαπημένου του αδελφού.
Ετάφη στην Ιερά Μονή Στροφάδων και κατά την ανακομιδή
του βρέθηκε το Σκήνωμά του άφθαρτο και μυροβόλο.
Αναγνωρίσθηκε Άγιος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1703.
Στις 24 Αύγούστου του 1717 μετεκομίσθη το Σεπτό Σκήνωμά του στη
Ζάκυνθο για να προστατευθεί από τους πειρατές. Αρχικά
φυλάχτηκε στον Ιερό Ναό του Μετοχίου της Ι. Μονής, στο προάστιο
Καλλιτέρος. Το 1764 εναποτέθηκε οριστικά στην ομώνυμη Ιερά
Μονή του, που έχτισαν oi Μοναχοί των Στροφάδων. Από τότε το
Σεπτό Σκήνωμά του αποτελεί μέχρι σήμερα πόλο έλξεως χιλιάδων
προσκυνητών και πηγή συνεχών ιάσεων και θαυμάτων.
Στις 28 Δεκεμβρίου 1869 (με το παλαιό ημερολόγιο, 15
Δεκεμβρίου) η Λευκάδα δοκιμάστηκε για μια ακόμη φορά από τη
μανία του Εγκέλαδου. Σύμφωνα με σημερινούς υπολογισμούς, η
έντασή του έφτανε τους 6,6 βαθμούς της κλίμακας Richter.
Τα αρχειακά κείμενα μαρτυρούν τη σφοδρότητα της
δοκιμασίας:«1869, Δεκεμβρίου 28 ν.η.. Εξαιρετικά σοβαρός σεισμός κατέστρεψε
σχεδόν πλήρως την πόλιν της Λευκάδος. Μόνο 20‐25 ξυλόπηκτοι οικίαι
παρέμειναν ανέπαφοι. Γενικώς, αι μεν ξύλιναι οικίαι κατεστράφησαν εν
μέρει μόνον, αι δε λιθόκτιστοι εκ θεμελίων. Από τας 16 εκκλησίας της
πρωτευούσης αντέσχε μόνον μία. Εσημειώθησαν 15 νεκροί. Την ιδίαν
καταστροφή υπέστη και το χωρίον Τσουκαλάδες. Εις τα λοιπά χωριά η
καταστροφή ήτο μικροτέρα. Η περιοχή βλαβών περιέλαβε όλας τας Ιονίους
νήσους, καθώς και την απέναντι ακτήν της Ακαρνανίας. Ο σεισμός ούτος
εγένετο αισθητός από της Χαλκίδος μέχρι της Καλαβρίας. Εσημειώθησαν
τρία μεγάλα θαλάσσια σεισμικά κύματα προ του Αυλώνος.»
«1869, Δεκεμβρίου 16 π.η., περί την χαραυγήν εγένετο μέγας σεισμός
καταστήσας την πόλιν μας σωρόν ερειπίων. Μόλις εν αυτή διεσώθησαν
αβλαβείς 20‐25 οικίαι. Εκ δε των 16 εκκλησιών μόνη η του Αγίου Νικολάου
ηδυνήθη ν’ ανθέξη. Την αυτήν καταστροφήν επέφερε και εις χωρίον
Τσουκαλάδες εις δε τα άλλα χωρία η ζημία εγένετο μετριωτέρα.
Παρετηρήθη ότι οι μεν λίθιναι οικοδομαί εκ θεμελίων κατεστράφησαν, αι δε
ξύλιναι προσεβλήθησαν εν μέρει. Εν Λευκάδι τη 5 Ιανουαρίου 1870, Ιωάννης
Ν. Σταματέλος, Σχολάρχης».
«1869, Δεκεμβρίου 16 ημέρα Τρίτη ώρα δε της νυκτός δ. Εις ταύτην
την ημέραν έκαμε ένα σεισμόν τρομερόν όπου εχάλασαν τελείως και αι
εκκλησίαι, η πόλη και όλα τα οικήματα. Εφονεύθησαν άνθρωποι έως 25
ψυχές. Αχιλλεύς Τάργας, Αθανάσιος Σκλαβενίτης κ.λ. άνδρες και γυναίκες
και όχι μόνον η πολιτεία αλλά και χωρία της Λευκάδος Τσουκαλάδες,
Σφακιώτες, Κατούνα, Καρυά, άλλα διάφορα χωριά και το γράφω εις
ενθύμησιν ο ταπεινός Απόστολος Αναγνώστης Ζαμπέλης, έγραψε το παρόν
εις ενθύμησιν». (Από ενθύμηση σε μηναίο της Παναγίας της Επισκοπής στο
Σπανοχώρι)
Την επομένη του σεισμού και ενώ τα συντρίμμια κείτονταν
ακόμα στα σοκάκια των πληγέντων οικισμών, γιορταζόταν η μνήμη
του Αγίου Διονυσίου. Στον «γείτονα» αυτόν Άγιο απέδωσαν όσοι
Λευκαδίτες γλίτωσαν τη σωτηρία τους και αυτόν μέχρι και σήμερα
τιμούν με τρόπο πανηγυρικό, λιτανεύοντας την «λάρνακα» του Αγίου.
Συνηθίζεται στην Λευκάδα, σε όποιον ναό τιμάται ο Άγιος
Γεράσιμος, ο Άγιος Σπυρίδων ή ο Άγιος Διονύσιος, να υπάρχει
δίπλα από το τέμπλο ξύλινη λάρνακα με την εικόνα του λειψάνου
του Αγίου σε ελαιογραφία. Την ημέρα της μνήμης του και του
«θαύματός» του (θαύμα του Αγ. Σπυρίδωνος κατά των Αγαρηνών,
μετακομιδή του σκηνώματος του Αγ. Διονυσίου και ανακομιδή του
λειψάνου του Αγ. Γερασίμου) η εικόνα αυτή λιτανεύεται μέσα στο
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Ἦχος Αʹ. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς Ζακύνθου τόν γόνον καί Αἰγίνης τόν Πρόεδρον,
τόν φρουρόν Μονῆς τῶν Στροφάδων, Διονύσιον·
ἅπαντες τιμήσωμεν συμφώνως οἱ πιστοί
βοῶντες πρός αὐτόν περιδεῶς·
σαῖς λιταῖς τούς τήν σήν μνήμην ἐπιτελοῦντας
σῷζε καί βοῶντας σοι·
Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ·
Δόξα τῷ σέ θαυμαστώσαντι·
Δόξα τῷ δωρησαμένῳ σε ἡμῖν πρέσβυν ἀκοίμητον.
(Ερμηνεία:
Το γέννημα της Ζακύνθου και τον Προκαθήμενο (επίσκοπο) της
Αίγινας, τον φρουρό της Μονής των νησιών Στροφάδων, τον Διονύσιο,
ας υμνήσουμε με μια φωνή όλοι ανεξαιρέτως οι πιστοί, λέγοντάς του
δυνατά και με σεβασμό: Σώζε όσους κάνουν λιτανείες με αφορμή τη
μνήμη σου και όσους λένε δυνατά: Δόξα (αρμόζει) στον Χριστό που σε
δόξασε! Δόξα σ’ Αυτόν που σε έκανε θαυματουργό! Δόξα σ’ Αυτόν που
Σε χάρισε σ’ εμάς για να σε έχουμε ακοίμητο πρεσβευτή μας προς τον
Θεό.)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(Atom)
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚOI
ΣΤΑΘΜΟΙ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου